[معرفی بنا] گنبد سلطانیه

[معرفی بنا]

گنبد سلطانیه

رامگاه اُلجایتو است که بین سال‌های ۱۳۰۲ تا ۱۳۱۲ میلادی به دستور او در شهر سلطانیه

پایتخت ایلخانیان) ساخته شد و از آثار مهم معماری ایرانی و اسلامی به‌شمار می‌رود.
گنبد این بنا سومین گنبد بزرگ جهان و بزرگترین گنبد آجری در جهان است.

ویژگی این بنا :

گنبد مزبور در پنج فرسخی سمت شرقی شهر زنجان در داخل باروی شهر قدیم سلطانیه قرار گرفته

و بنایی است هشت ضلعی که طول هر ضلع آن ۸۰ گز است.
هشت مناره نیز در اطراف گنبد دارد؛ و قدیمی‌ترین گنبد دوپوش موجود در ایران است.
رنگ گنبد آبی است بر روی این اضلاع گنبد بلندی قرار نوشته‌اند.
ارتفاع بنا ۴۸٫۵ متر و قطر دهانه داخلی آن ۲۵٫۵ متر می‌باشد

در قسمت بالایی آن ساختمان دور تا دور اتاق‌ها و غرفه ‌گرفته.
خود گنبد از کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ پوشیده و سقف داخل اتاق‌های بالا با گچ‌بری‌ها و آجرهای رنگارنگ تزیین یافته‌است.
در حاشیه طاقها آیات قرآنی و اسماالله با خط جلی نوشته شده‌است. حکاکی‌هایی در آجرهای دیوارها و سقف‌های رنگین بنا نیز دیده می‌شود.
تزیینات و چگونگی ساخت این آرامگاه در واقع نقطهٔ عطفی در معماری آن دوران بوده به این شکل که سبکی جدید را در معماری به‌وجود آورده که از معماری سلجوقی جدا شده‌است
پیشینه ساخت گنبد سلطانیه :
گنبد زیبای سلطانیه با رنگ فیروزه ای خود از تمام نقاط شهر پیداست. این گنبد در سال ۷۰۳ هجری قمری به دستور الجایتو یا همان سلطان محمد خدابنده ساخته شد.
کار طراحی این گنبد هشت ضلعی هم بر عهده فضل‌الله همدانی وزیر محبوب ایلخانیان بود. گنبد در طول مدت ده سال توسط معماری به نام سید علی شاه به همراه سه هزار کارگز این بنای زیبا را برپا می‌کنند. بعد از اتمام ساخت کار تزیین بنا آغاز شده و سه سالی زمان می‌برد

معماری :

این بنا باشکوه‌ترین ساختمان شیوه آذری و شاید کل معماری ایران است که در کنار آن آرامگاه سلطان محمد خدابنده (الجایتو) ساخته شده‌است
این بنا شامل ۸ ایوان و ۸ مناره است که گفته می‌شود از ۸ در بهشت (ابواب البر یا درهای نیکی) الگو گرفته‌است. . گنبد سلطانیه شامل سه بخش اصلی ورودی، تربت‌خانه و سردابه‌ است
كاشی‌های طلایی رنگ و منقش و هشت گوش تربت خانه و ازاره‌های آن از لحاظ هنر كاشی پزی فوق‌العاده ممتاز و كم نظیر است.