کارگاه آموزش طراحی و معماری به روش کلاژ

[ناگاه سکوت می‌کنيد… اين يعنی هنر]

ارنست گامبريج، در کتاب تاريخ هنر می‌گويد: وقتی شاخه‌های گل گلدان را جابجا می‌کنيد تا «خوب» شود مدتی قانع نمی‌شويد، از آن دور می‌شويد و نگاه می‌کنيد، باز نزديک می‌شويد و تغييراتی می‌دهيد تا ناگاه سکوت می‌کنيد…
ديگر به گلدان دست نمی‌زنيد و با خود می‌گوييد: آهان… اکنون «خوب» است…
اين يعنی هنر!
تعريف فوق از گامبريج، تعريف بسيار قابل درکی است و اين اتفاق برای تمام انسان‌ها هنگام مرتب کردن وسايل خود روی ميز تحرير يا تميز کردن وسايل آشپزخانه يا چيدن آيکون‌های روی دسکتاپ رايانه خود افتاده است. لحظاتی برای همه ما پيش آمده که مصرّانه به تغييراتی در اشيا پرداخته‌ايم و راضی نشده‌ايم، رنگ‌هايی را کنار هم قرار داده‌ايم و از ترکيبشان بدمان آمده، سعی و خطاهايی کرده‌ايم که نتيجه نداده و اتاقی داشته‌ايم که نامرتب بودنش ما را از کار بازداشته و تا چيزها را سر جای خود نگذاشته‌ايم، آرام نگرفته‌ايم… اين همان نياز ذاتی ما به هنر و اشتياق ما به زيبايي است. کلاژ فقط کنار هم قراردادن تعدادی تصوير نيست، تنها يافتن راهی برای شروع طراحی نيست، کلاژ روشی است تا تغييرات اساسی در نگاه دانشجويان به وجود آورد، دانشجويان با ساخت کلاژ و پرداخت طرح معماری حاصل از کلاژ، نگاهشان به معماری، به فضا، به سليقه شخصيشان، به حافظه پنهانشان، به اهميت درک فضايی تغيير می‌کند. کلاژ خلاقيت دانشجو را پرورش می‌دهد و برای احساسات فردی، که گاه خفته است و خود دانشجو خبر ندارد، ارزش قائل می‌شود…

 کلاژ (تکه انگاری) در طراحی معماری